برای کارگران جوان

من طاقتم افسانه ای‌ست

تاب آورده ام ستم های رفته را

و تاب می آرم همه رنج های آینده را

من طاقتم به کوه می ماند

آندم که سیلیِ سیلاب

رخساره ام و تمامی اندامم را

بی هیچ  شفقتی می آزارد

من طاقتم بسیار است بسیار

برفرق من ببارد اگر سنگ فتنه  ها

برقلبم گر  نشیند  پیکانِ  طعنه ها

با این همه دستانِ تو برادر کوچکم را

دراین هیاهوی ستم بارگی  کی می­کنم  رها  ؟

من تاب می آرم همه­ ی خشمِ  دشمنان

تا پیله­ ی توهم را 

از قامت نازک و بی­قرار تو

بردارم

من  با توام  با تو

ای نازنین برادرم

باید بزرگ شوی

تا جنس طاقتم را

که نه تسلیم

بلکه عصیانی است

وز  پرده های خشمِ زبانم

                                   جاری است

بردل نگیری و بی­تاب نگذری

من از خشونت آهن و فولاد رهیده ام

بسیار با کِسِان دگر

رنج دیده ام

سرمست اگر شدم

 در لحظه های وصل تو سرمست بوده ام 

هم درخیال تو

هم در کنار تو

حتی اگر به ظن تو من دیگری شدم

اینک برادرم

پروا مکن بیا

من طاقتم زیاد است

من از زمان بردگی ام با تو بوده ام

من فصلِ چین خوشه گندم

وقتی که تازیانه­ ی مباشر ارباب

بر قامت رسای پدر نعره می کشید

دستان کوچکت را

در دست های زخمی خود  جای داده ام

من با توام برادر

پروا مکن بیا