کار در ایران
درباره‌ی حقوق کار و ... این صفحه برای کارگران و زحمتکشان منتشر می‌شود ،در معرفی آن بکوشید .کار در ایران
درباره‌ی حقوق کار و ... این صفحه برای کارگران و زحمتکشان منتشر می‌شود ،در معرفی آن بکوشید .«ماه مه و زمزمه غول ماندگار»
«ماه مه و زمزمه غول ماندگار»
با انبوه آرا
و خیل اندیشه پرداز
لیک
بی سازمان
بی سازمانگر
این غول آشفته !
این غول سر در گم!
با آن سپاه بزرگ بیکارانش
و مزد اندکی که می ستاند
تا نان آغشته به رنجِِ نداری های هر دم افزون را
بابغض در گلو فرو برد
منجنیق گرانی
دمادم
سنگ بارانش می کند
ریشه سرطانی بیکاری
اندام هایش را
ذره ذره می کاهد
بیماریش را هر بامداد تا شامگاه
به امید تیمار
بر روی دیوار های کارخانه های خیالی
نقاشی می کند
سهم عدالتش را به موزه سپرده اند
یارانه هم درد هایش را تسکین نمی بخشد
سبد کالا به سبد ندارایی هایش وصله ای ناجور می زند
غول بچه هایش افسرده
آوار آسیب ها را بر دوش می کشند
و پیر می شوند
پیش از آن که در جوانی زندگی کنند
ریزِِ کارکرد هایش
سندیکا و شورا و کمیته ها
افسوس
به تعداد انگشنان یک دست هم نمی رسد
پاسبان سرمایه
اما
این را نیز تاب نمی آرد
اول ماه مه نزدیک است
و کور سوی امید هم پیدا
زمزمه اش جاریست:
باید درد را فریاد کند
شاید باید
درد را
و ناله را
و نداری را
و بیکاری را
به سوی پاسبان پرتاب کند
و پاسبان بترسد از واگیر این بیماری
و عاقبت خویش
شاید پاسبان از ترس کمی بگریزد
.......و این غول اندک فرصتی یابد
و کمی سازمان بگیرد
و کمی سامان پذیرد
باید از خط فقر بگذرد
اگر سرطان بیکاری امانش دهد!
زمزمه اش جاریست:
آهای پاسبان سرمایه
این سرطان
بدخیم شدنی است
بیش تر از آنکه فکرش را بکنی
بی تردید
آتش به جانت خواهد زد !
این ناله را
که فریاد می شود
می شنوی؟
این غول را
که از درد می آشوبد
می بینی؟
آسیاب به نوبت
این سرطان
به سراغ تو هم خواهد آمد
غول بچه ها از لاک افسردگی بیرون می جهند
عصیان می کنند
محال است بنگ و افیون و افسون و خرافه
نابودشان کند !
محال است ندانند با تن فروشی
و حتی با طلاق و جدایی
دردشان درمان نمی یابد!
آن گاه بند و زنجیر
هم
کارساز نیست
زمزمه اش روان و جاریست:
آهای پاسبان مغرور سرمایه
دختران و پسران این غول در راهند
درمان سرطان جانکاه را
چاره ای جز کار نیست
دیوار هجره های بازار
و تابلوی بنگاه های دلالی را نشان کرده اند!
با طنین گامهای ره گشا
و آوای رسای «ما کار می خواهیم »
می آیند
کلید کارخانه ها را از اربابانت پس می گیرند !
نفت به چراغ کارخانه روشنی خواهد بخشید !
غول بچه ها در روشنای کار یکدگر را بهتر می بینند
غول بچه ها در آن روشنا
دست های گرم هم را می فشارند
کار و پیکار را گره خواهند زد
و راه چاره را خواهند پیمود
جستجو گر برای خود بودن
از دل تلاش برای با هم بودن
بدین سان
این غول از شیشه بدر خواهد شد!
