به راستی قیمت تمام شده و قیمت بین المللی نیروی کار یا دستمزد کارگران چقدر است؟

 به راستی قیمت تمام شده  و قیمت بین المللی نیروی کار یا دستمزد کارگران چقدر است؟

هدفمندی یارانه ها،افزایش بهای بنزین و کارگران

                                                                                                                                                                                از :کاظم فرج الهی

       در واپسین ساعت های روز سوم خرداد، مدیر عامل شرکت پالایش و پخش فرآورده های نفتی، اعلام کرد که سهمیه ی بنزین 700 تومانی دیگر واریز نمی شود  و بنزین معمولی با قیمت هر لیتر یک هزارتومان  تک نرخی شد. و این در حالی رخ داد که دولت تدبیر و امید در اسفند ماه گذشته، هنگام تصویب و اعلام افزایش حقوق کارگران به میزان 15 درصد، اعلام کرده بود که در سال 1393 نرخ تورم با تدبیر های لازم(!) 14 درصد بوده و در سال آینده نیز با توجه به سیاست های اتخاذ شده، اجازه نخواهند داد تورم از این حد بیشتر شود   

این که، این اقدام دولت در راستای سیاست هدفمند کردن یارانه هاست و با این توجیه صورت گرفته که دلیلی وجود ندارد پولدارها و صاحبان اتوموبیل های لوکس از بنزین سوبسید دار استفاده کنند. و یا در راستای جبران کسری بودجه دولت است و برای دولت 4000 میلیارد تومان درآمد ایجاد می کند؛ تاثیری در این واقعیت ندارد که به هر حال افزایش چهل و دو درصدی قیمت بنزین و در کنار و همزمان با آن، افزایش بهای 20 درصدی بهای گاز خانگی و افزایش قیمت دیگر سوخت ها، در زندگی کارگران و حقوق بگیران  اثر زیان بخش و جبران ناپذیری دارد.

ازابتدای فروردین ماه سال جاری انواع  دیگرسوخت شامل گاز مایع به میزان 100 درصد و نفت سفید ویژه ی مصرف خانگی 50 درصد افزایش قیمت یافته اند و همه ی این ها در شرایطی رخ می دهد که در اسفند ماه سال گذشته بهای آب و برق نیز به ازای هر یک مترمکعب آب 150 ریال و هر یک کیلو وات ساعت برق 30 ریال افزایش یافته بود.

ظریف نکته دانی هفته گذشته گفته بود که افزایش بهای بنزین، هزینه ی ماهیانه ی خانوار را فقط 18 هزارتومان افزایش می دهد! ایشان با این استدلال می خواهند اثر بزرگ و مخرب افزایش بهای بنزین را در زندگی کارگران، کوچک و ناچیز جلوه دهند. در حالی که نه تنها اقتصاد دانان، بل که مردم کوچه و بازار هم بخوبی می دانند که گران تر شدن  بهای بنزین نه تنها از طریق افزودن بر هزینه حمل و نقل  که خود در زندگی تمام مردم و افزایش قیمت تمام شده ی تمامی کالاها اثر گذار است، بلکه مستقیما و به خاطر جایگاه ویژه ی اقتصادی، اجتماعی و سیاسیِ این کالا، به شدت تورم زا نیز هست.

تجربه تاکنونی نشان داده است که بیشترین شمار عرضه کنندگان انواع کالاها و خدمات، از فردای روزی که بنزین گران می شود به بهانه ی گران تر شدن بهای بنزین، بر قیمت کالاها و خدمات خود می افزایند. اغلب مردم هنگام اعتراض به افزایش بهای این گونه کالاها و خدمات، از زبان مکانیک، صافکار، سرویس کاران لوازم خانگی،  میوه فروش و... بارها این جمله را شنیده اند که: "همین امروز برای حمل فلان کالا و یا طی کردن فلان مسیر با تاکسی، فلان قدر بیشتر از روزهای گذشته پول پرداخته اند وآن ها نیز ناچارند  برای جبران این کمبود، بهمان مقدار بر قیمت کالا و یا خدمات خود بیفزایند". به هیچ روش و ابزاری نمی توان درستی یا نادرستی ادعای این عرضه کنندگان را آزمود و ثابت کرد و مصرف کننده ناگزیر است این اضافه مبلغ را بپردازد. لایه های میانی جامعه و دارندگان مشاغلی که به نوعی با ارباب رجوع سر و کار و بده بستان دارند هرکدام ، کم یا زیاد و به شکل و شیوه ای که خود پیدا می کنند، تمام یا بخشی از این افزایش هزینه ی ناشی از این گرانیِ تبعی را، حال درست یا نادرست و قانونی یا غیر قانونی از طریق دریافت از مشتریان و مراجعه کنندگان خود جبران می کنند. در این میان تنها کارگران و دارندگان حقوق و درآمد ثابت هستند  که قدرت واقعی خرید آ نها هر روز کم و کمتر می شود. باز هم تجربه سالیان و دوره های گذشته ثابت کرده است  که دولت ها به رغم ادعاهای اولیه هیچ اراده، توانایی و یا ابزاری برای پیشگیری از، و یا کنترل  این افزایش تبعی و بی رویه ی قیمت ها ندارند. چاره ی کار را در روش ها و جاهای اساسی تری باید جستجو کرد.

توجیه رایجی که بسیاری از مسئولان در دفاع از افزایش قیمت بنزین و به عنوان دلیل مطرح می کنند این است که قیمت تمام شده ی بنزین  ویا بهای بین المللی آن فلان قدر است و بیشترین استفاده کنندگان این کالا  ثروتمندان و دارندگان اتوموبیل های لوکس هستند، و باید قیمت واقعی یا نزدیک به واقعی آن را بپردازند؛ مردم عادی  بسیار کم مصرف می کنند و یا اصلن نمی کنند! بدون در توجه به درستی یا نادرستی این دلیل و توجیه، اما دو سئوال همیشه مطرح است و بدون پاسخ مانده است:

یک) به راستی قیمت تمام شده  و قیمت بین المللی نیروی کار یا دستمزد کارگران چقدر است؟ و چرا در اسفند ماه هرسال،  قیمتی که دولت بر این نیرو می گذارد با قیمت واقعی آن این اندازه تفاوت دارد؟

دو) در غیاب سندیکا ها وتشکل های مستقل کارگری و سازمان های مردم نهاد دفاع از مصرف کنندگان و کنترل و نظارت بر توزیع و قیمت کالاهای مصرفی،  آیا واگذاری این نیروی کار، یعنی جمعیت نزدیک به بیست میلیونی کارگران و حقوق بگیران که بزرگترین بخش جمعیت را تشکیل می دهند،  با این قیمت بی نهایت ارزان، سوبسید ناعادلانه ای نیست که از جانب دولت  و از جیب خالیِ کارگران به کارفرمایان داده می شود؟ معنای واقعی هدفمند کردن یارانه ها چیست؟