« رنج نامه از " بیدادی" که بر کارگران و فرزندانشان میرود »
دستگاه قضایی پس از ماهها بازداشت همراه با محدودیت های بسیار ناروا و خلاف قانون بازداشت شدگان، کارگران هفت تپه و دانشجویان هوادار و پشتیبان آنها و همچنین بازداشت‌شدگان مراسم اعتراضی روز جهانی کارگر در جلو مجلس شورای اسلامی، سلسله احکامی راصادر کردکه آخرین آنها به شرح زیر است :
اسماعیل بخشی 14 سال حبس
محمد حنیفر شش سال
سپیده قلیان، عسل محمدی ، ساناز الهیاری هر کدام 18 سال
امیر امیر قلی و امیر حسین محمدی فرد نیز هر کدام 18 سال
اینکه این احکام در دادگاه تجدید نظر تا چه میزان کاسته شود و یا تایید گردد موضوعی است که بسته به تاثیر و واکنش افکار عمومی می تواند دچار تغییر گردد اما از ناروایی نفس صدور چنین احکامی چیزی نمی کاهد.
برگی از خاطرات استاد جواد مهران گهر (بخش پایانی)
بنا به توافقی که با دوست ارجمندم آقای جواد مهران گهر داریم قرار شد در این صفحه برگ هایی از خاطرات این مبارز سندیکایی را با خوانندگان این صفحه به اشتراک گذاریم. اینک قسمت پایانی تنظیم شده‌ی بخشی از خاطرات استاد جواد مهران گهر تقدیم می‌گردد. برای این رفیق سرافراز، سلامتی و طول عمر آرزومندیم .
جواد مهران گهر متولد بیست و ششم شهریور یکهزار و سیصد و بیست خورشیدی است. در نوجوانی در مسیر بزرگ ترین رویداد تاریخی ایران، جنبش ملی شدن نفت و در ادامه کودتای سیاه مرداد سال 1332، زندگی کارگری و مسوولیت های اجتماعی اش را تجربه می کند .
فراز و فرودهای پس از این سال ها از او کادر برجسته ای در سندیکای کارگران کفاش تربیت کرد و او نیز در ادامه فعالیت‌های سندیکایی در تربیت نیروهای جوان کارگری از هیچ کوششی فروگذار نکرده‌است. تا سال های پس از انقلاب در سندیکای کارگران کفاش فعالانه از حقوق کارگران صنف دفاع کرد و پس از دوره سرکوب سندیکاها در دهه شصت خورشیدی باز هم از پیکار در این راه دست نکشید و آخرین تلاش های وی مشارکت جدی در هیات موسسان سندیکایی، ترویج و آموزش و تربیت کارکران جوان بوده است . ادامه مطلب ...
درک سیاسی –اجتماعی کارگران سندیکایی از رفرم های نظام سیاسی حاکم
من و خیلی از جوانهایی که مثل من در سن پایین ازدواج می‌کردند فقط مسئله کار و سربازی در درجه اول مطرح بود و ممکن و سایر مسائل مربوطه در درجه دوم اهمیت قرار داشت و اجاره مسکن مثل امروز مشکل و سنگین نبود. همه خود جوانها جریان ازدواج را ساده‌تر می‌گرفتند و هم همراهی و همکاری و رفاقت بین خانواده‌ها بیشتر از امروز حاکم بود و فساد و کژمداری در جامعه به مراتب کمتر بود. خود من با خانواده‌ای وصلت کردم که پدر خانواده نه فقط از جمعیت کارگران و زحمتکشان بود بلکه در ردیف مبارزین طبقه کارگر نیز قرار داشت و راه درست و بهتر زندگی را از طریق مبارزات کارگری فرا گرفته بود. در پایان جنگ دوم در پادگان باغ شاه تهران سرباز بود و چون جنگ تمام شد از پادگان بیرون آمده به سنگر مبارزات کارگران زمان خود پیوست. به اتحادیه‌ای چون شورای متحده که عالی‌ترین سنگر مبارزاتی آن زمان کارگری ایران بود قرار گرفت. من نیز زمانی که ازدواج کردم همین راه را انتخاب کرده بودم به سندیکای مستقل کارگران کفاش که زیر نظر اشخاصی چون سمنانی و نجات همدانی و رضا مطبوع و سرابی و یعقوب مهدیون و ده‌ها نفر دیگر از این دست مبارزین که خانواده کارگری زمان خود را تشکیل می‌دادند پیوستم و به انتخاب خود هم افتخار می‌کنم.
ادامه مطلب ...