هشدارِ آینده بدون تامین اجتماعی برای نسل جوان و کنونی کارگران ایران

هشدارِ آینده بدون تامین اجتماعی برای نسل جوان و کنونی کارگران ایران

این روزها شاهد حضور گفتمانی بازنشستگان وابسته به سایر صندوق های بازنشستگی در سپهر اجتماعی ایران هستیم. حضور گروه هایی هرچند اندک از بازنشستگان در اطراف مجلس شورای اسلامی در بیست و هشتم خرداد و همچنین برآمد فضای‌مجازی از گروه های مختلف وابسته به جمعیت فراوان بازنشستگان تامین اجتماعی و کارکنان بازنشسته دولت (کشوری و لشگری) نشان از آن دارد که  بازنشستگان ایران از وضع موجود رضایت ندارند . 

 

اما ویژگی این حضور اعتراض آمیز  ضمن این که به اهمیت تامین اجتماعی بازنشستگان در حال حاضر می‌پردازد به نوعی هشدار به کارگرانی است که در بازار کار کنونی دچار سرگردانی بسیاری شده اند . بازنشستگان آینه‌ی بزرگی در دست گرفته اند تا ضمن خود نمایی در این آینه به کارگران نهیب زنند تا به خود آیند  و در این آینه، فردای خود را در اکنون نسل های پیش از خود بینند و بسنجند !  این تفاوت که بازنشستگان کنونی این اقبال را داشته اند تا در طی سال های متوالی و بهم پیوسته کار دائمی با پرداخت حق بیمه مستمر و ایجاد سابقه امروز ضمن اینکه به شدت نگران زندگی خود هستند؛ با فردایی که از پس سالها کار و زحمت اما بدون بازنشستگی پیش رو دارند؛ مقایسه کنند.

 بازنشستگان کنونی و خانواده‌هایشان  بهر حال به عنوان جمعیتی که از حقوق اجتماعی و اقتصادی معینی برخوردارند و به قول معروف از آب، باریکه ای برای گذران زندگی دارند، در حالیکه با توجه به نبود امنیت شغلی، وجود قراردادهای کار یک طرفه و ناپیوسته، نبود ساز و کارهای حمایتی از کارگران شاغل و آماده به کار و جمعیت چند میلیونی بیکاران ، در آینده‌ی پیش‌ِرو  تعداد کارگران بازنشسته به شدت کاهش خواهد یافت و وجود این حد از تامین اجتماعی به نبود  تامین اجتماعی بدل خواهدشد  و ایجاد چتر حمایتی که خود کارگران با پرداخت حق بیمه و ایجاد سابقه می توانند فراهم کنند ، نیزاز دست خواهد رفت. 

بازنشستگان کنونی این امکان را دارند تا برگرد تشکل‌های صنفی خاص خود، از اعتباری‌که طی سالها پس انداز کرده‌اند، بهره مند شوند. ولی کارگران و مزد و حقوق بگیران کنونی و جمعیت بیکار چند میلیونی تشکل و سازمانی ندارند تا به اتکای همبستگی نهفته در آن ضمن ایجاد شرایط مطلوب برای اکنون خود به آینده ای قابل اتکا نیز فکر کنند .

بازنشستگان ضمن اعتراض به وضع بد معیشت ، بهداشت و سلامت  تن و روان خود و نا امنی فزاینده ازاحتمال ورشکستگی صندوق های بازنشستگی ِ اسیرِ ناکارآمدی مدیران و سیاست گزاران دولتی؛  آینده نسل‌های بعد از خود را نیز با صدای بیصدا فریاد میزنند که: فردایتان را دریابید! کار ِ شایسته‌ی امروز ضمانتی است برای آسایش فردای شماست! کار شایسته یعنی کار همراه با مزد و معیشت مناسب، یعنی کار همراه با امنیت شغلی و اجتماعی و یعنی کار همراه با آسایش ناشی از قدرت چانه زنی تحت رهبری اراده جمعی کارگری!  یعنی داشتن  سازمانی که این اراده جمعی را کارآمد کند.  این پیغامی است که بازنشستگان می توانند هر لحظه به نسل های بعد از خود برسانند .