سخنی با خوانندگان : هنر رسانه در انتشار موضوعی مشخص در آنست که مصاحبه ها و خاطرات را بدون جانبداری از اندیشه خاصی با کمال امانت داری به معرض خوانش دیکران قرار دهد تا هرکس به حد و میزان توانایی و دانش خود از آن مجموعه بهره گیرد، به‌همین خاطر در اندیشه جامعه مصاحبه ها و خاطرات متنوعی انتشار یافت. یکی از برجسته ترین این مصاحبه ها، گفت و گویی است با آقای جواد مهران‌گهر که بنا به تجارب و درس‌آموزی هایی که از دوران فعالیت سندیکایی خود داشته است، به خوبی درک کرده است که برای گفت و گو با رسانه چگونه تجارب و دانسته هایی خود را صورت بندی کند تا مشتاقان واقعی فعالیت اتحادیه ای بتوانند از این گفتگو ها در زندگی مبارزاتی خود سود جویند. بدین خاطر خوانندگان این صفحه را به دقت نظر بیشتری در باره‌ی این گفتگو اعم از پرسش های هوشمندانه و پاسخ های سزاوار به آن پرسش ها جلب می کنم
در واجب بودن و درست بودنِ سندیکا، شکى نیست
گفت وگو با
جواد مهرانگُهر (ناطق على)/عضو سابقِ هیأتِ مدیرهى سندیکاى کفّاشانِ تهران
از سوابقِ آشنایىتان با سندیکاى کفّاشان براىمان بگویید. چرا و چگونه واردِ عرصه فعالیتهاى سندیکایى شدید؟
جواد مهرانگُهر: آشنایى من و ورودم به سندیکا حدود سالهاى 41 ــ 40 بود. چیزى از زمان تأسیس سندیکاى بعد از کودتا نگذشته بود. مىدانید که در جریان کودتاى سال 32سندیکاها و شوراى متحدهى مرکزى توسط عوامل کودتا بسته شد. بعد از آن در سالهاى 35 و 36 افراد وابسته به احزابى مثل حزب مردم یا ملّت سعى کردند سندیکاى کارگران کفاش را تأسیس کنند. اما عدهاى از رهبران خوشفکرِ کفّاش، از جمله یعقوب مهدیون، محمدعلى رستگار و عباس کاشانى به همراه دوستانشان به محلِ آنها رفتند و با استفاده از محبوبیّتى که در صنف داشتند، تابلوى سندیکا را از آنها گرفتند. البته زدو خوردهایى هم در کار بود. بالاخره با کمک و حمایتِ کارگران کفّاش و کمکِ سندیکاى خبّازانِ تهران مکانى در محلهى نظام آباد گرفتند و تابلوى سندیکا را بالا بُردند. این هیأتِ مؤسس، عناصر برجستهى صنف را دعوت به همکارى مىکند و در همان محل مجمع سندیکا تشکیل داده و هیأت مدیره انتخاب مىشود.
ادامه مطلب ...
ضرورت ایجاد کمیته های حفاظت، بهداشت وایمنی در واحد های کار و تولید
دولت مسوول پیگیری ایجاد این کمیته ها برای جلوگیری از ابتلای کارگران مشغول به کار است
بنا به اظهارات مسوولین شیوع کرونا هنوز به نقطه اوج خود نرسیده است. ولی هنوز هم هیچ برنامه روشن و رویه‌ی واحدی برای چگونگی کنترل این ویروس به شکلی سراسری در کشور اعلام نشده است ، هرروز شاهد حضور کارگران در کارخانه‌ها و سایر واحد های کار و تولید هستیم . اتوبوس‌های ناوگان مسافربری درون شهری و قطارهای زیر زمینی اگر چه به شلوغی و پرجمعیتی نیمه اول اسفندماه نیست اما هنوز پر از مسافر است. ازسیاست قرنطینه اجباری خبری نیست. کارگران ناچار از رفتن به محل‌های کارخود هستند. در برخی از مراکز تولیدی در بدو ورود کارگران از آنها تست ابتدایی گرفته می‌شود اما هنوز شیوه و رویه یکسانی برای حفاطت از جان وسلامت کارگران حین کار دیده نشده است. جز مورد نوع ضد عفونی کارگران نی‌بر هفت تپه (آنهم بصورت ابتدایی) هیچ نشانه ای از شیوه پیشگیری از انتقال ویروس در واحد های کارگری نیست .
ادامه مطلب ...