فریاد واپسین توفنده ست!

از چنین شدِ  برگ ریزِ پاییز

خاک خونین  چه بگوید ؟

از چنان آه  سوگوارانه

که هوای مسموم را می شکافد

کدام برقابرق شمشیر را

تابِ  هماورد است؟

مادران بنشسته به سفره‌ی عزا

گل های پرپر را

از میدان جنگ نابرابر

در خاک نشاندند

این همه خاک خونین

از میدان ژاله

تا میدان های بزرگ در همه ی سال ها

در همه ی شهر ها

و خاورانی که هنوز فریاد است 

و فریاد واپسین بسیاران

که

توفنده ست